Na današnji dan 1891. godine rođen je Dr. Milan Budimir, prvi slepi akademik

Na današnji dan 1891. godine rođen je Dr. Milan Budimir, prvi slepi akademik, po kome najveća biblioteka za slepe u regionu s ponosom nosi naziv.

Milan Budimir

Rođen je 1891. godine u Varčar Vakufu (današnjem Mrkonjić Gradu). U rodnome mestu učio je osnovnu školu, klasičnu gimnaziju u Sarajevu. Studij klasične filologije i poredbene lingvistike svršio je u Beču gde je i doktorirao 1920. s tezom „O olujnim demonima kod indoevropskih naroda“. Naredne godine, izabran je za asistenta, a ubrzo potom i za docenta na Katedri za klasičnu filologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu. Za vanrednog profesora je izabran 1928., a za redovnog 1938. Kao profesor i upravnik Katedre za klasičnu filologiju radio sve do odlaska u penziju 1962., s prekidom za nemačke okupacije zemlje tokom Drugog svetskog rata, kada je i nasilno penzionisan 1941.

Kao student, bio je politički angažovan u nacionalnim krugovima srpskih omladinaca u Austro–Ugarskoj i član Mlade Bosne. U to vreme objavljivao je i članke u zagrebačkom Srbobranu i beogradskom Odjeku, uređivao je Slovenski jug i Novo djelo. Milan Budimir je bio ratni invalid, jer je od 1922. bio potpuno slep. Biblioteka Saveza slepih Srbije nosi njegovo ime.

Kao istraživač visokog ranga izabran je 1948. godine za dopisnog, a 1955. za redovnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti. Dopisni član Jugoslavenske akademije znanosti i umjetnosti postao je 1952.

U nauci je radio od 1913. Bavio se istraživanjima u oblasti klasične filologije u svim njenim granama: istoriji klasičnih jezika, posebno grčkog, istoriji grčke i rimske književnosti. Takođe, bavio se istraživanjima starobalkanskih i slovenskih jezika, istorije religije, antičkog nasleđa u Srba, posebno u jeziku, književnosti i folkloru, kao i istraživanjima u oblasti opšte lingvistike.

S Petrom Skokom pokrenuo je i uređivao između dva rata balkanski časopis Revue internationale des études balkaniques (ugašen 1941), a s najuglednijim jugoslovenskim klasičnim filolozima bio je osnivač i suurednik nekadašnjeg glavnog glasila jugoslovenskih klasičnih filologa – Živa antika, čiji je izdavač Institut za klasične studije Filozofskog fakulteta Univerziteta u Skoplju.

Aktivno je sudelovao na mnogim međunarodnim naučnim skupovima u Beogradu, Pragu, Ženevi, Rimu, Sofiji i drugde. Objavljivao je u časopisima Prilozi za književnost, jezik, istoriju i folklor (Beograd), Južnoslovenski filolog (Beograd), Srpski književni glasnik (Beograd), Naš jezik (Beograd), Živa antika (Skoplje), Revue internationale des études balkaniques (Beograd), Balcania (Bukurešt), Rad JAZU (Zagreb), Albanološka istraživanja (Priština).

Za knjigu De auctoribus romanis: pregled rimske književnosti dobio je 1964. Oktobarsku nagradu grada Beograda.